Kulturka

Rzucone na światło

W wierszach Rafała Mieczysłavsky`ego odbijają się obawy jednostki osamotnionej w zatomizowanym społeczeństwie zglobalizowanego świata, której życie, za sprawą wszechobecnej wirtualności, toczy się głównie przez obecność w sieci, a za jej pośrednictwem ulega także spłaszczeniu. Świadomy tego autor szuka więc azylu w echach przeszłości, w dawnych zaklęciach filozofii, religii i oczywiście w dawnej poezji. Z tego powodu przywołuje klasycznych patronów, przede wszystkim amerykańskich beatników z Ginsbergiem na czele, twórcę protestsongów Boba Dylana, a także Whitmana i Owidiusza. Wynikająca z tego wielostylowość, która niekiedy mogłaby uchodzić za akt stylizacji, jest tak naprawdę próbą uchwycenia rzeczywistości w różne rejestry i echa poezji. Rafał Mieczysłavsky świadomie bowiem określa miejsce dla swych wierszy w tradycji i współczesności, ujawniając wyrazistą intertekstualną orientację.