Kulturka

Króliki Reksy - użytkowanie futerkowe

Hodowla królików z przeznaczeniem na futro nigdy nie była zbyt rozpowszechniona. Od początków udomowienia królik znany był z doskona ­łego, wartościowego i dietetycznego mięsa, stąd też na przestrzeni wieków właśnie pozyskiwanie mięsa było głównym celem hodowli teg o gatunku. Skórki królików, chociaż bardzo tanie, cechuje stosunkowo mała trwałość, co jest przyczyną ograniczonego ich wykorzystani a w kuśnierstwie. Duże zdolności adaptacyjne królika do najróżniejszych warunków klimatycznych i sposobów utrzymania przyczyniły się do wyhodowania bardzo dużej liczby ras i odmian, wśród których tylko nieliczne reprezen­tują futerkowy typ użytkowania. Wśród najwa żniejszych ras futerkowych królików wymienić należy, m.in.: niebieskie wiedeńskie, białe wiedeńskie, francuskie srebrzyste, szynszyl owe, srokacze, białe polskie i czarne podpalane.

Wyjątkowo piękna struktura okrywy włosowej królików tych ras oraz oryginalne warianty umaszczenia powodowały, że pozyskiwane z nich skórki znajdowały nabywców, były przerabiane na czapki, kołnierze oraz liczne dodatki do ubrań. Niezależnie od tego wykorzystywane b yły jako surowiec do podrabiania cenniejszych gatunków skór futerkowych, jak skórki rysi, lampartów, ocelotów, soboli czy skunksów. Ważną zaletą skórek królików futerkowych jest łatwość ich barwienia (zwłaszcza skórek jednobarwnych, białych) na różne kolory, norma lnie niespotykane u zwierząt futerkowych, np. różowy, zielony, czerwony, lila itp. Uszlachetnione w taki sposób stanowią atrakcyjne dodatki do konfekcji młodzieżowej.

• author: Bogusław Barabasz, Józef Bieniek